Premiery filmowe

Niedawno dowiedziałam się o tym, że jestem adoptowana. Było to dla mnie takie przeżycie, że do dziś nie mogę się po tym otrząsnąć. Prawda nigdy nie wyszłaby na jaw, gdyby nie to, że jestem chora i potrzebuję nerki, by móc normalnie żyć. Przeprowadzono badania na moich rodzicach i wtedy wyszło, że pochodzę z innych genów. Oni nie chcieli mi o tym nigdy powiedzieć, ale stało się. Wiem, że mnie kochają, ale czuję się dziwnie samotna i porzucona. Moja matką biologiczna chyba była jakimś potworem, żeby oddać swoje dziecko? Ostatnio miały miejsce dwie premiery filmowe, obie opowiadały o tym, że adoptowane dzieci odnajdują swoich prawdziwych rodziców i żyją długo i szczęśliwie. Ale dla mnie prawdziwi są ci, którzy mnie wzięli, a nie ktoś, kto oddał. Nie chcę nikogo szukać, to bez sensu. Jak wyzdrowieję, to zabiorę rodziców na wakacje, wiem, gdzie są tanie hotele nad morzem, spędzi my tam lato, ja wypocznę i zregeneruję siły, a oni się mną nacieszą. Nikt nam tej radości nie zakłóci. Będziemy chodzili do kina na smieszne filmiki, jedli lody i gofry, poopalamy się na plaży i wrócimy szczęśliwi do domku. Nikt nie mógłby mnie bardziej kochać, niż oni!